ფილმი ეძღვნება დიდ კლასიკოს პოეტს აკაკი წერეთელს (1840–1915). მის მოგზაურობას იმერეთის მთიან რაიონებში და რაჭა–ლეჩხუმში. ერთ–ერთი თანამგზავრი იყო ფილმის ავტორი ვასილ ამაშუკელი. მოხუცებული პოეტის მოგზაურობას დიდი საზოგადოებრივი მნიშვნელობა ჰქონდა. ამ მოგზაურობამ დიდი როლი შეასრულა ქართველი ხალხის ცხოვრებაში. პოეტი ქუთაისიდან გავიდა 1912 წლის 21 ივლისს და ორი კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა გზაში. მოხუცები, ახალგაზრდები და ბავშვები პოეტს ეგებებოდნენ ყვავილებით და საჩუქრებით. ცხენებზე ამხედრებული ახალგაზრდები სროლითა და სიმღერით ხვდებოდნენ, ბევრი მათგანი მიყვებოდა გვერდით. მოგზაურობის დასასრულს პოეტის თანამგზავრთა რიცხვმა მიაღწია რამდენიმე ასეულ კაცს. პოეტი უზომოდ ბედნიერი იყო. მისი აზრით საქართველო უკვე სხვა იყო ვიდრე ნახევარი საუკუნის წინ, ხალხი ესალმებოდა თავისუფალ მომავალს და მზად იყო მის მოსაპოვებლად. ყოველივე ეს სწორად განჭვრიტა ამაშუკელმა, ფილმში აჩვენა არა მარტო პოეტის პოპულარობა, არამედ ქართული ტრადიციები, ლიტერატურის სიყვარული საქართველოს უმშვენიერესი ბუნება და ხალხის მომავალი, რამაც მას დიდი პოპულარობა მოუტანა.