ბაბუაჩემ ნიაზ ძიაპშიპას წერილს ვწერ. ის ცნობილი აფხაზი ფეხბურთელი იყო, რომელიც თბილისის დინამოში თამაშობდა 50იან წლებში. ეს წერილი ჩემს პირად ამბავს ყვება.  წერილის ინტიმურობა ირღვევა იმ ხმებით და ვიზუალით, რომელიც ჩვენს საერთო წარსულს ასახავს, თუმცა პირადი პრიზმიდან დანახულ წარსულს.

ეს არის ამბავი სახლის პოვნის პროცესზე, ზრდაზე და დამოუკიდებლობაზე.