"ყოველთვის წყენით, გულისტკივილით ვაკვირდები თურქეთელ ჩვენებურებს, თავის ოშკთან, ხახულთან, ტბეთთან, თავის შატბერდთან, თავის ჭოროხთან, თავის მამა-პაპურ მიწაზე, თავის წინაპრის აშენებულთან მცხოვრები, ამა ალაგთა მკვიდრი, ქართულის, დედა-ენის გაჩენის ადგილებს შეზრდილი, როგორ გადასხვაფერდა, როგორ გასხვისდა. რა გვჭირს, რა გვემართება?"
/ფრიდონ ხალვაში/