ხის სკამი ხეებს შორის დგას პარკში. ერთ დროს თვითონაც ხე იყო ცოცხალი ქმნილება, მწვანე ფოთლებით, სულით... ახლა მოჭრილი ხეა, სკამად ქცეული, უსულო, მაგრამ სტატიკურ მარადმწვანე რეალობაში იგი ახალ სულს იძენს, დიდი სევდით იგონებს წარსულს და შეჰყურებს მარადისობას.